Z prawdziwą radością przedstawiamy Wam wiersze konkursowe autorstwa naszych uczennic. Miłej lektury!


Tęsknota

Janie Pawle nasz przyjacielu,
takich jak Ty jest niewielu.
Choć nie ma Ciebie tutaj z nami,
w sercach naszych domek dla Ciebie mamy.

Tęsknota za Tobą jest wielka,
lecz w modlitwie i pracy nadzieja wszelka.
Wierzymy, że wstawiasz się za nami u Boga.
W niebie nie będziemy sami.

My dzieci duże i małe,
pragniemy być doskonałe.
Twoje nauki na wieki z nami zostaną.
Ojcze Święty Twe dzieci kochać Cię nie przestaną.

                                              Julia Januszewska 
                                                       I nagroda w konkursie poetyckim
                                                      „Jan Paweł II przyjaciel dużych i małych”

Nasz wielki święty

Gdzieś wysoko z góry patrzy na nas
Ojciec Święty kochany nasz.
Wiele jego rad pamiętamy
i szczery hołd jemu składamy.

Twoje nauki w sercach skrywamy
na zawsze będą nam drogę wskazywały.
Przebaczać winy umiałeś
i do modlitwy często skłaniałeś.

Kroczyć pragniemy drogą miłości,
która w sercach naszych dzięki Tobie gości.
Nasz wielki Święty do nieba zawędrował.
Za dobroć Bóg go tym uhonorwał.

                                              Ania Januszewska
                                                        II nagroda w konkursie poetyckim
                                                      „Jan Paweł II przyjaciel dużych i małych”

 

Zapraszamy Was do lektury opowiadania napisanego przez ucznia IV klasy Seweryna Peplińskiego. Przenieście się z nami do świata pełnego dziwnych stworzeń i niezwykłych przygód. Miłej lektury!

Niezwykła przygoda 

Pewnego razu o świcie mięśniak Czesław wyruszył w poszukiwaniu pracy. Na policji nie chcieli go przyjąć. Powiedzieli, że jest za niski. W sklepie też nie znalazł pracy, ponieważ powiedziano mu, że będzie straszył klientów. Był załamany. Następnego dnia Czesław czytając gazetę, zwrócił uwagę na wielki napis " OPIEKUN DO STARSZEJ PANI POTRZEBY OD ZARAZ". Mięśniak, nie zastanawiał się długo, po prostu pojechał pod podany adres. Gdy przybył, zobaczył syna starszej pani i powiedział tak:

- Ja w sprawie ogłoszenia.

- Świetnie, wyjeżdżamy na dwa tygodnie. Nie będzie to dla pana problem?

- Dlaczego?

- Babcia ma czasami szalone pomysły.

               Czesław nie zdążył się zapytać jakie, ponieważ syn tej pani odjechał bardzo szybko. Mięśniak wszedł do domu. Okazało się, że babcia ma zwierzęta. No nie dokładnie zwierzęta. Był to robot i jakaś przerośnięta bakteria w koronie.
               Czesław pomagał staruszce w obowiązkach domowych. Pewnego razu, w środku nocy usłyszał hałas. Wszedł do kuchni i zobaczył wielką bramę do innego wymiaru. Próbował powstrzymać babcię od wejścia do środka, ale bakteria ugryzła go w mały palec od lewej nogi. Stracił równowagę i wleciał razem z babcią a także z niby zwierzętami. Okazało się, że dotarli do dżungli strachu. Drugiego dnia podróży, po przespanej nocy, starsza pani powiedziała Czesławowi, że jest super babcią, potrafi latać, zamrażać i bardzo szybko biegać. Nagle usłyszeli hałas. Gdy przyszli króla bakterii nie było, więc zaczęli go szukać.
                Szli tydzień, aż dotarli do strasznego domu, w którym był potworny strych. Przez okno strychu widać było z zewnątrz bakterię. Czesław wraz z babcią w mgnieniu oka znaleźli się na górze. To, co tam zobaczyli przeraziło ich nie na żarty. Ich oczom ukazał się rekin i król przemieniony w robota. Super babcia wraz ze swym towarzyszem zacięcie walczyła w obronie bakterii.
               Nagle mięśniak obudził się i pomyślał, że to tylko strasznie dziwny sen. Jednak nie zauważył za oknem babci, która była już w drodze na inną planetę.

                                                                                                                                          Seweryn Pepliński
                                                                                                         uczeń klasy IV 

Prezentujemy Wam wiersz młodej poetki. W naszej szkole ujawniają się niebywałe talenty!



Dziękuję

Dziękuję Wam za radość,
|którą mnie darzycie.
Dziękuję za wsparcie, uścisk dłoni i za to,
że nigdy we mnie nie wątpicie.


Dziękuję za miłość,
którą od Was mam.
Dziękuję za Wasz uśmiech,
co humor poprawia mi od tak.


Dziękuję za wszystko,
co od Was mam.
W szkole czy w domu
pomożecie mi.



Noszę Was w sercu w dzień, w nocy
i wiem,
że dzięki Wam
idę dalej przez mój świat.

                                    Julia Pestka
                                               kl.VI