Dzisiaj pożegnaliśmy p. Józefę Klinicką, wieloletnią mieszkankę, nauczycielkę, a także dyrektorkę Szkoły Podstawowej im. Leona Wyczółkowskiego w Kiełpinie. Jako młoda osoba wraz z mężem Stanisławem zamieszkała w budynku, w którym kiedyś mieściła się szkoła, i w którym przyszedł na świat ksiądz Stanisław Kujot, wielki historyk. Większość swego życia związała nie tylko ze szkołą, ale również ze środowiskiem lokalnym, integrując się z mieszkańcami, działając w Kole Gospodyń Wiejskich. Wśród rodowitych Kiełpinian nie ma osoby, dla których państwo Józefa i Stanisław Kliniccy byliby nieznanymi postaciami. Przy boku męża uczestniczyła w rozbudowie obecnej szkoły i cieszyła się każdą zmianą na lepsze. Składamy wyrazy uznania za trud i serce włożone w rozwój naszej szkoły i troskę o dobre jej imię. Już jako emerytka pani Józefa przeprowadziła się do Tucholi dalej interesując się losami kiełpińskich znajomych. Była zawsze zaangażowana, energiczna, otwarta na potrzeby uczniów, cieszyły ją ich sukcesy, martwiły sprawy trudne. Była przykładem pracowitości, spełniała się w trudnej i odpowiedzialnej pracy nauczyciela i dyrektora szkoły. Jako nauczycielka przygotowała wiele pokoleń młodych ludzi do startu w dorosłe życie, o czym świadczyć mogą jej wychowankowie, wśród których można znaleźć osoby pełniące wysokie i odpowiedzialne stanowiska społeczne. Jej metody wychowawcze sprawiły, że wielu uczniów mile wspomina lata szkolne i kieruje się w życiu wartościami wypracowanymi pod okiem pani Józefy.
Uczyła nas – uczniów i nauczycieli, być odpowiedzialnymi ludźmi, uczyła szanować każdego człowieka. Krzywda innych nigdy nie była jej obojętna, chętnie pomagała potrzebującym. Doskonale łączyła obowiązki nauczyciela, żony oraz mamy czwórki dzieci: Bożeny, Zbigniewa, Elżbiety i Waldemara. Swoim pozytywnym usposobieniem dodawała otuchy i sprawiała, że dzień stawał się lepszy.
Była człowiekiem skromnym, a jednocześnie niezwykłym. Jej niezwykłość przejawiała się każdego dnia w drobnych gestach. Była nauczycielką życia, najlepszą mamą i wspaniałą koleżanką. Potrafiła wysłuchać, wspomóc, pocieszyć, a kiedy trzeba było odpowiednio zganić.
Pożegnaliśmy dzisiaj dobrego człowieka, oddanego swojej pracy nauczyciela i wychowawcę.
Zapamiętamy Panią Józefę oraz Pana Stanisława jako ludzi życzliwych, ciepłych, oddanych i wrażliwych.
Wisława Szymborska powiedziała: „umarłych wieczność dotąd trwa, dokąd pamięcią im się płaci”. Dzisiaj Panią pożegnaliśmy, ale wiemy, że na stałe zapisała się zarówno Pani jak i Pani mąż w dziejach Kiełpina oraz na jasnych kartach historii naszej szkoły. W naszych sercach i pamięci pozostanie Pani na wiele długich lat.
Pożegnaliśmy dziś wychowawcę, wspaniałego pedagoga i dyrektora szkoły, wieloletnią Kiełpiniankę. Wierzymy, że już teraz wspólnie z mężem wspomina Pani najpiękniejsze chwile swego życia, wśród których znajdują się również te związane z Kiełpinem.
Pani Józefo, odpoczywaj u boku swego męża Stanisława w pokoju!
